Gdzie ta kultura?!

Myślę sobie…

Miało być o komórkach, o tym zresztą rozmawiałyśmy ostatnio z dziewczynami na spotkaniu. Ja miałam mieszane uczucia, one, że trzeba do przodu, nie ma co udawać, że nie nosicie i nie używacie ich w szkole, może poszukajmy kompromisu, podyskutujmy…

A potem przyszła środa i pojechaliśmy z p. Zawidzką i klasami II do OCK-u na „Zemstę”. Pomyślałam sobie, że to świetna okazja, by odbyć kulturalny spacer: spektakl, wystawa Brylińskiego, synagoga. O, jaka jestem naiwna. Najważniejszym punktem wycieczki okazała się wizyta w McDonaldzie.  

Rozmawiałyśmy sobie przed przedstawieniem o tym, że zawsze świetnie się zachowujecie na wycieczkach, że nie ma wstydu, że nawet, jeśli w szkole zdarzają się Wam wpadki, to podczas wyjazdów, zwykle jesteście na medal. I jakież było moje zdumienie, kiedy okazało się, że podczas spektaklu zaczęliście rozmawiać, wychodzić do toalety (przedstawienie trwało zaledwie 70 min.) i świecić komórkami. O co chodzi?! Nigdy dotąd się to nie zdarzało!!! Potem wizyta w czytelni biblioteki publicznej – czy nikt nie wie, że w takim miejscu należy zachować absolutną ciszę?!! Wystawa prac, które znajdują się w Waszych miejscowościach – co za nuuudy! Kiedy pójdziemy na fast fooda?!

Rozumiem, że nie wszystkich fascynuje kultura, ale gdzie podziała się kultura osobista? Jak można tak ostentacyjnie okazywać swoje znudzenie?

Po takich doświadczeniach czuję, że między nami jest ogromna przepaść. Myślałam, że trzeba zbudować most, by móc lepiej się zrozumieć, ale coraz mniej we mnie zapału. Pewnie wszystko, co napisałam jest ogromnym uogólnieniem, ale zasmuca mnie fakt, że brak Wam ciekawości  świata, kultury. Nie dowiecie się, co Was fascynuje nie obcując z innymi formami spędzania czasu, niż te, które dobrze znacie.      

Na szczęście, są w naszej szkole ludzie, którzy budują moje poczucie, że nadal warto. Bardzo im za to dziękuję.

M.B.